شهر الرمضان الذی انزل فیه القرآن

کاش در این رمضان لایق دیدار شوم ، سحری با نظر لطف تو بیدار شویم ، کاش منت بگذاری به دلم مهدی جان ، تا که هم سفره تو لحظه افطار شوم

(بخشی از مناجات امام زین العابدین (ع) در اولین روز ماه مبارک رمضان – صحیفه سجادیه )

ستایش ویزه ی پروردگاریست که ماه مبارک رمضان را نیز ، راهی از راه های خیر و رحمت شمرد و این ماه را به نام مقدس خود افتخار و شرافت داد ...

ستایش ویزه ی اوست که ماه رمضان را ماه روزه و ماه سلم و صلاح و ماه طهارت و ماه تهذیب و ماه نماز و عبادت قرار داد. این ماه را به نزول قرآن مجید احترام و اعتبار داد و قرآنی را که مشعل هدایت و راهنمای راستگوی بشریت است ، با آیات بینات ، در این ماه به قلب نازنین پیامبر خویش فرو فرستاد و فضیلت ماه رمضان را بر ماه های دیگر ، روشن و آشکار ساخت ...

الذی انزل فیه القرآن ، هدی للناس و بینات من الهدی و الفرقان ...
پروردگارا ! بروح مقدس محمد و آل محمد رحمت فرست و معرفت فضیلت و جلال حرمت و شرایط اعظام و احترام این ماه را به قلب ما الهام فرمای و از آنچه در این ماه نهی فرموده ای ، ما را باز دار و به روزه ای که پسندیده ی ذات اقدس تو باشد ، توفیقمان بخش و چنان کن که در این ماه ، چشم و گوش و دست و پای ما دور از مناهی و منکرات در راه طاعت و عبادت تو بکار افتند و همواره رضای تو جویند ... 
در این ماه ، گوش ما را از شنیدن یاوه ها و چشم ما را از دیدن منکرات فرو بند و کمک کن تا دست های ما به سوی منهیات دراز نشوند و پای ما به راه خطا و معصیت نجنبد و شکم ما جز از حلال ، سیر نگردد و زبان ما جز به ذکر تو نگشاید ...

چنان کن که جز ثواب تو نجوییم و جز از خشم و غضب نگریزیم ... عبادت ما را ای پروردگار متعال از لکه ی ریا و تظاهر ،پاکیزه دار تا در عبادت تو ، دیگری را شریک نگذاریم و جز ذات اقدس و اعلای تو معبود دیگری نشناسیم ...

پروردگارا ، ماه مبارک رمضان را با زینت طاعت ما بیارای و در شبها و روزهایش ، یار مان باش که در نماز و روزه ی خود ، کم نگذاریم و ما را در پیشگاه خود به تضرع خشوع و ذلت و مسکنت بگمار تا روزهایش بر ما به غفلت نگذرد و شبهایش در دست ملاهی و مناهی تباه نگردد ...